Seria Książki Lisów - Wydawnictwo Foxes Books

W 1941 roku Schultz zamieszkiwał w Forcie Washakie, który obecnie stanowi część szoszońskiego rezerwatu Wind River, na terenie którego znajdują się groby dwóch znanych z historii postaci, wodza Szoszonów o imieniu Washakie oraz młodej „nikomu nieznanej dziewczyny”, jak nazwała ją amerykańska autorka Neta Lohnes Frazier (1890–1990). Schultz był dobrym pisarzem, a jego prace zawierają relacje pochodzące z pierwszej ręki od Indian, w które pisarz wplatał później narracje biograficzne. Kiedy przebywał w rezerwacie Wind River poznał ludzi przekazujących poruszającą historię o życiu młodej Szoszonki, która opowiedziała ją wcześniej swoim przodkom. Szoszoni spotkali swego czasu członków wyprawy Lewisa i Clarka, a wśród nich bohaterkę opowieści o imieniu Sacagawea. Oralne przekazy mówiły nie tylko o jej roli, jaką odegrała podczas znanej ekspedycji czy o jej relacji z francuskim traperem i tłumaczem wyprawy, Toussaintem Charbonneau. Mówiły także o wczesnym życiu i historii schwytania Sacagawei przez wrogich Hidatsów, zwanych w tamtym czasie Minitaree. Schultz usłyszał ją od starego trapera oraz Szoszonki, którzy oboje mieli ją usłyszeć z ust samej Sacagawei i postanowił sam opisać jej historię.

Nasze ognisko natychmiast zgasło zalane deszczem i zapanowały egipskie ciemności. Leżeliśmy w miarę wygodnie, dopóki skóra zachowywała swoje zwierzęce ciepło i utrzymywała się na powierzchni, ale błoto było miękkie, a ciężar naszych ciał zatapiał ją stopniowo poniżej poziomu wody, która wlewała się na skórę i pod nas. Doszliśmy jednak do wniosku, że najlepiej będzie leżeć nieruchomo i utrzymywać ciepłą wodę wokół nas, ponieważ jeśli się poruszymy, wpuścimy zimną wodę, a jeśli przeniesiemy nasze łóżko, najprawdopodobniej znajdziemy gorsze, a nie lepsze miejsce, ponieważ ciągle mocno padało przez całą noc.

O świcie wstaliśmy, pożegnaliśmy się z naszymi niewygodnymi kwaterami i wyruszyliśmy tak szybko, jak nas nogi niosły przez błoto i wodę, a po przebyciu około dwunastu mil na południe zatrzymaliśmy się, zabiliśmy byka i zjedliśmy śniadanie. Po jedzeniu ruszyliśmy na południe aż do zachodu słońca. Było bezchmurnie i zimno, ale znaleźliśmy mnóstwo suchej szałwii na ognisko i suchych chwastów na legowisko.

Jest to prawdziwa historia chłopca-pioniera, który wraz z rodzicami przemierzył Wielkie Równiny zaprzęgiem wołów i dotarł do osady w basenie Wielkiego Jeziora Słonego. Niezadowolony ze swoich warunków 11-letni Nick Wilson uciekł z domu wraz z Indianinem, który się z nim zaprzyjaźnił. Następne dwa lata Nick spędził wśród Szoszonów, ucząc się ich języka i kultury oraz rozwijając umiejętności myśliwego. Brał udział w polowaniach na bizony, walczył z niedźwiedziami grizzly, był świadkiem wojen indiańskich, a nawet przeżył postrzał w głowę i śmierć. Później został traperem, jeźdźcem Pony Expressu, woźnicą dyliżansu, zwiadowcą wojskowym i tłumaczem. Często był wzywany do tropienia i negocjowania pokoju z renegatami, którzy uciekli z rezerwatu i grozili wojną. Wielokrotnie znalazł się w niebezpieczeństwie i uczestniczył w wielu potyczkach zarówno z Indianami, jak i z banitami. Dorastanie wśród Szoszonów nauczyło go umiejętności potrzebnych do przetrwania na surowym i dzikim Zachodzie.

format 148 x 210, stron 67, dostępna 👉 tu możesz zamówić

format 148 x 210, stron 321

Z ciekawości i w poszukiwaniu przygód Schultz udał się na zachód i został traperem i handlarzem. Zainspirowały go dzienniki Lewisa i Clarka oraz "Oregon Trail" George'a Catlina,ale znalazł zupełnie inne źródło inspiracji, kiedy spotkał Czarne Stopy. Szybko odnalazł się w ich stylu życia, biorąc za żonę kobietę z Czarnych Stóp i jeżdżąc razem z mężczyznami na polowania na bizony i wojny z sąsiednimi plemionami.