Motyw ważki na Równinach.
Richard Green
Of Wings and Things (Bead Society of Great Britain, 2005)
Tłumaczenie Wiesław K. Niedźwiadek
Ludy indiańskie zamieszkujące Równiny Północnoamerykańskie żyły w ścisłej łączności ze światem przyrody. Każdy przejaw natury miał specjalne znaczenie w ich życiu ceremonialnym i religijnym, a nawet najbardziej niepozorne stworzenia zajmowały ważne miejsce w ich tradycyjnym światopoglądzie.
Dla wielu plemion z Równin nawet świat owadów był traktowany z respektem i szacunkiem. Dla Sjuksów ważki były postrzegane jako jedno z wielu wakan, czyli tajemniczych elementów stworzenia.
Co ciekawe, dawni Szejenowie uważali ważki i inne uskrzydlone owady za gatunki ptaków, a nie owadów. Zaobserwowali oni, jak latem niebieskie ważki zbierały się, by zdobywać pożywienie, tworząc roje przypominające wiry. Zgodnie z tradycją Szejenów moc wichru przywoływano, by zmylić umysł wroga.
To zrozumiałe, że fizyczne i duchowe atrybuty ważki były uważane za pożądane przez wojowników, którzy stawiali czoła wrogowi w działaniach wojennych. W dawnych czasach niektórzy wojownicy malowali swoje ciała, a także wojenne pony, stylizowanymi wizerunkami ważek, a ochronna moc tego stworzenia umożliwiała im szybkie poruszanie się i ucieczkę przed kulami i strzałami wroga.
Artykuł pochodzi z książki Of Wings and Things, opublikowanej przez Koralikowe Stowarzyszenie Wielkiej Brytanii (Bead Society of Great Britain), 2005.